Jarðvinnsla felst í því að stinga upp eða tæta garðinn skömmu fyrir sáningu eða útplöntun. Þetta þarf að gera í þurru veðri til að moldin verði létt og loftmikil en klessist ekki saman. Sáðbeð þarf að raka vandlega. Til að tryggja góða framræslu er gott að hafa beðin upphækkuð, u.þ.b. 20 cm hærra en landið í kring. Þægilegt getur verið að afmarka beðin með timburkarmi, það heldur garðlandinu snyrtilegu og auðveldar að mörgu leyti baráttuna við illgresi og meindýr.

Samhliða jarðvinnslu er gefinn áburður og kalk. Kalk er í raun og veru ekki áburður, heldur jarðvegsbætir sem kemur í veg fyrir að moldin verði of súr og stuðlar þannig að betri miðlun næringarefna til plantnanna. Rétt er að bera á 1-2 ára fresti um 10 kg af gróðurkalki á hverja 100 m2 garðs. Athugið þó að bera ekki kalk í þann hluta garðsins þar sem rækta á kartöflur vegna þess að kalkgjöf eykur hættu á kláða, en það er sjúkdómur sem skemmir hýðið á kartöflunum.

Þegar kemur að því að velja áburð er um það að ræða að nota tilbúinn áburð eða lífrænan áburð. Það sem við köllum lífrænan áburð er til dæmis safnhaugsmold (molta), sveppamassi, þörungamjöl, hænsnaskítur og búfjáráburður. Ef notuð er safnhaugsmold eða búfjáráburður er hæfilegt að bera um 10 lítra á hvern fermetra beðs og blanda vel saman við moldina. Fylgið annars leiðbeiningum á umbúðum.

Sé notaður tilbúinn áburður er hæfilegt að bera á um 10 kg af grænmetisáburði á hverja 100 m2 beðs. Gefa þarf viðbótarskammt af nituráburði fyrir áburðarfrekar tegundir eins og hvítkál, rauðkál, blómkál og spergilkál. Er það gert u.þ.b. einum mánuði eftir útplöntun og eru þá gefin 5 kg á hverja 100 m2 af niturríkum áburði. Viðbótarnæringu má einnig gefa með lífrænni áburðargjöf. Hænsnaskítur er t.d. mjög ríkur af nitri og hentar því vel sem viðbótaráburður fyrir næringarfrekar tegundir. Einnig má nota safnhaugsmold sem viðbótaráburð og er henni þá sáldrað yfir beðin.

Tegundum sem hægt er að rækta utandyra hér á landi má skipta í nokkra hópa eftir því hvernig ræktun þeirra er háttað. Fjölærar tegundir vaxa í garðinum ár eftir ár, til dæmis rabarbari og graslaukur. Nokkrum tegundum er hægt að sá beint í garðinn, til dæmis gulrótum, radísum, næpum og spínati. Í stærsta hópinn falla tegundir sem ekki ná fullum þroska við íslenskar aðstæður nema þær séu forræktaðar inni og plantað í garðinn í lok maí, þegar orðið er nógu hlýtt í veðri. Þetta eru til dæmis káltegundirnar, gulrófa, sellerí, fenníka, blaðlaukur, salat, rauðrófa og beðja. Hægt er að forrækta þessar tegundir sjálfur, en fyrir þá sem eru að stíga sín fyrstu spor í matjurtaræktun er mælt með því að kaupa smáplöntur sem hægt er að planta beint út. Loks má benda á tegundir sem ræktaðar eru upp af útsæði, en það eru til dæmis kartöflur og lauktegundir. Hér á landi er hægt að rækta matlauk og hvítlauk með því að setja niður sérstaka smálauka að vori sem hægt er að kaupa. Uppskera af þeim kemur sama sumar.

Mikilvægt er að sá sem allra fyrst eftir að búið er að undirbúa garðinn. Notið hentugt áhald til að merkja fyrir rás til að sá í. Stóru fræi, til dæmis radísum, borgar sig að staksá með hæfilegu millibili. Þá losnar maður við að grisja. Smærra fræi er sáldrað í rásina í hæfilegu magni. Laus mold er dregin yfir fræið og vökvað. Gott er að breiða trefjadúk yfir sáninguna til að flýta fyrir spírun. Oftast er nauðsynlegt að grisja sáningu ef fræi hefur verið dreifsáð. Það er gert þegar plönturnar hafa myndað tvö varanleg blöð. Þau koma á eftir kímblöðunum sem eru tvö. Hlúið að plöntunum eftir grisjun, vökvið og breiðið trefjadúkinn aftur yfir.

Þegar kemur að plöntun skal byrja á því að merkja fyrir staðnum þar sem setja á hverja og eina plöntu niður þannig að hæfilegt bil verði á milli þeirra í samræmi við það vaxtarrými sem hver tegund þarfnast. Gott er að grafa holu með plöntuskeið sem er hæfilega djúp þannig að jarðvegurinn verði í sömu hæð og plöntuhnausinn. Þrýstið moldinni að plöntunni þannig að góð snerting náist við jarðveginn. Vökvið vel strax eftir útplöntun þannig að pollur myndist umhverfis hverja plöntu. Notið stút sem dreifir bununni þannig að jarðvegurinn skolist ekki burt. Mikilvægt að vökva reglulega fyrstu vaxtardagana ef þurrt er í veðri til þess að rótarvöxturinn komist vel í gang. Gott er að breiða trefjadúk yfir plönturnar strax eftir útplöntun Það hækkar loft- og jarðvegshitann, stuðlar að jöfnum jarðvegsraka og hlífir plöntunum við þornun.

Umhirða í matjurtagarðinum fellst fyrst og fremst í vökvun, illgresishreinsun og vörnum gegn meindýrum auk áburðargjafar eins og fyrr var minnst á. Einnig getur þurft að hreykja mold að plöntunum á vaxtartímanum, til dæmis kartöflum og blaðlauk.